W swoim TED Talk, dziennikarz Adam Ostrow mówi wprost: Z miesiąca na miesiąc wizja, wg której generowane przez nas dane na serwisach społecznościowych i blogach, nasza cyfrowa osobowość - po naszej śmierci zaczyna żyć własnym życiem... jest coraz bliższa realizacji. 

Razem z technologiami będącymi w stanie analizować olbrzymie ilości nagrań wideo z naszym udziałem, wypełniają się kolejne luki, kolejne brakujące ogniwa łańcucha technologii pomiędzy tym co isnieje dziś, a tym co zakładaliśmy projektując Lusta Pamięci. 

Zapraszam do obejrzenia przemówienia Adama na TEDGlobal 2011.

ted.com/talks/adam_ostrow_after_your_final_status_update

Cel: Po śmierci pensjonariusza stworzony zostaje animowany wizerunek 3D pensjonariusza, i wraz z rozwojem technologii, animująca wizerunek sztuczna inteligencja zyskuje coraz więcej cech oryginalnego człowieka, by w końcu stać się jego kopią. Cyfrowym odpowiednikiem nieśmiertelnej duszy.

Ostatnimi czasy nauka uczyniła poważny krok w kierunku realizacji tej wizji. Dokonano przeniesienia umysłu nicienia do ciała robota. Mózg nicienia to dokładnie 302 neurony. Mózg człowieka - miliardy neuronów. Jednak pierwszy krok został zrobiony. Czy reszta jest jedynie kwestią skali? Dokładności? Złożoności neuronalnych powiązań? O tym przekonamy się zapewne już w najbliższych latach.

Więcej w artykule: http://www.iflscience.com/technology/worms-mind-robot-body

Brytyjskie ministerstwo obrony prowadzi prace nad kwantowym kompasem. Co to jest? Urządzenie będzie w stanie z wyjątkową precyzją mierzyć zmiany swojego położenia. Dlaczego to takie ważne?

Jednym z problemów Rzeczywistości Rozszerzonej jest dokładność położenia elementów rzeczywistości wirtualnej nałożonych na postrzegany przez nas obraz świata rzeczywistego. Wyobraźmy sobie, że stoimy w swoim salonie i dokładnie na rogu blatu fizycznego stołu umieszczamy wirtualny, biały sześcian. Kilka ruchów i obrotów głową wystarczyłoby, żeby zgodność położenia warstwy wirtualnej i rzeczywistości realnej zdekalibrowała się - sześcian byłby przesunięty. Może o kilka milimetrów, może o centymetr, może delikatnie zatapiałby się w blacie stołu. Jednym z rozwiązań tego problemu, jest nauczyć komputer rozpoznawać punkty charakterystyczne otoczenia. Tak jak kiedyś znajdowało się kierunek w mieście po wieży kościoła, tak urządzenie musiałoby być zdolne do znalezienia swoich własnych punktów odniesienia. Jeśli wśród nich byłyby np cztery narożniki stołu - mając je w zasięgu kamery system dokonywałby korekty położenia obiektów wirtualnych. Nie obyłoby się jednak bez pewnego drobnego przeskoku lub innych niepożądanych efektów, np odczuwalnego "drgania" warstwy wirtualnej, przy każdej korekcie jej położenia.
Używane w dzisiejszych telefonach i przemyśle akcelerometry, pomimo swojej całej precyzji nie są idealne i tylko w pewnym stopniu pomagają śledzić zmiany położenia. Kwantowy kompas, o ile urządzenie da się zminiaturyzować, może wyeliminować ten problem całkowicie - każda zmiana położenia naszych oczu będzie idealnie odzwierciedlona w ruchach obiektów wirtualnych nakładanych na świat rzeczywisty.

Jak piszą autorzy artykułu w kopalniawiedzy.pl:

"Aby uświadomić sobie potencjał kwantowego kompasu dość wspomnieć, że obecnie okręty podwodne korzystają z GPS gdy są wynurzone. W zanurzeniu polegają na akcelerometrze. Po dobie spędzonej pod wodą różnica pomiędzy rzeczywistym a obliczonym położeniem może sięgać nawet kilometra. Kwantowy kompas pomyli się w tym czasie o 1 metr."

http://kopalniawiedzy.pl/kwantowy-kompas-atomy-GPS,20299

Niewielki zespół pracujący dla Google, tworząc nowy rodzaj telefonu, wykonuje kolejny wielki krok ku urzeczywistnieniu się wizji Rzeczywistości Rozszerzonej. Tej samej, która w naszym projekcie "Lustrach pamięci" jest nośnikiem architektury w stopniu doganiającym rzeczywistość fizyczną. Zapraszam do obejrzenia filmu - projekt Tango.

Kiedy broniliśmy nasz projekt, musieliśmy odeprzeć zarzut niedostosowania jego przestrzeni pod kątem szybkiego reagowania personelu na nagłe pogorszenie się stanu zdrowia pensjonariuszy. 

Ze względu na projektowanie obiektu mającego zacząć działać za ponad 30 lat, wyszliśmy z założenia zastosowania dwóch uzupełniających się metod monitorowania ich stanu. Jedną z nich - bliższą rozwiązaniom technologicznym możliwym już dziś - było zastosowanie niewielkiego wszczepu zdolnego monitorować podstawowe funkcje życiowe, łącząc w sobie (w wersji minimum) pulsometr i wewnętrzny pomiar ciśnienia. Drugą metodą, której do wejścia w życie już dziś brakuje jedynie jednego ogniwa łańcucha technologii, było wykorzystanie uczącej się sztucznej inteligencji i powiększenia Eulera w czasie rzeczywistym. Czym jest to ostatnie? Powiększenie Eulera pozwala na obróbkę obrazu video w celu wyolbrzymienia i uwidocznienia zjawiska ruchu, a więc także pulsowania. Sztuczna inteligencja oglądająca obraz z monitoringu rejestrowany i w czasie rzeczywistym, lub z niewielkim opóźnieniem obrabiany w ten sposób byłaby w stanie zwyczajnie "policzyć" ilość uderzeń serca na minutę - tak jak robi to lekarz ze stetoskopem zerkający na wskazówkę swojego zegarka, a nawet na poziomie obrazu w podczerwieni - widzieć też temperaturę skóry pensjonariuszy. 

W ten sposób jakikolwiek sygnał o nieprawidłowościach byłby przekazywany personelowi, nie tylko jako alarm, ale jako wstępnie zawężona lista możliwych nieprawidłowości. W ten sposób personel mógłby wyruszyć do podopiecznego już wyposażony i przygotowany, mając wstępnie rozpoznane zagrożenie, nie musząc wracać się po specjalistyczny sprzęt po osobistym rozpoznaniu sytuacji.

Jak możecie zobaczyć w poniższym wideo - powiększenie Eulera już istnieje i ma się dobrze. Pytanie brzmi - kiedy nauczymy personel szpitalny, a potem sztuczne inteligencje z niego korzystać?

W czasach pracy nad projektem, wysnuliśmy tezę, że osoby starsze i chore będą w przyszłości coraz częściej używać sprzętów w rodzaju egzoszkieletów, czy stabilizatorów opartych o żyroskopy (znanych dziś choćby ze stabilizacji kamer) więcej - tutaj. Wygląda na to, że nastąpi to szybciej niż nam się wydawało. 


Stworzono łyżkę dla osób chorych na parkinsona, których niekontrolowane drgania rąk powodują utrudnienia w wykonywaniu codziennych czynności manualnych, takich jak właśnie używanie sztućców i jedzenie. Dzięki układowi zapewniającemu stabilizację, łyżka pozwala trafić do ust i nie wylać/wysypać pokarmu nawet przy silnym drżeniu dłoni.

http://www.wykop.pl/ramka/1679654/lyzka-z-stabilizacja-dla-osob-chorych-na-parkinsona/

"Zawartość mózgu będzie można skopiować na dyski komputera. Będziemy żyć po śmierci w rzeczywistości wirtualnej - przewiduje brytyjski fizyk. Zdaniem prof. Hawkinga, mózg przypomina komputerowy program. - Teoretycznie jest zatem możliwe, by skopiować mózg do komputera. To może być pewna forma życia po śmierci - powiedział Hawking podczas festiwalu filmowego w Cambridge. " - więcej w artykule na wprost.pl

http://www.wprost.pl/ar/418161/Oszukamy-smierc-Prof-Hawking-mozg-moze-zostac/

Google glass, które początkowo wydawały się jedynie atrapą technologii, sprytnym sposobem na zajęcie przez informatycznego giganta dobrej, startowej pozycji w wyścigu o nieistniejący jeszcze rynek rzeczywistości rozszerzonej, z dnia na dzień są coraz mniej ciekawostką a coraz bardziej realnym narzędziem. Mimo, że Glass nakłada na pole widzenia użytkownika jedynie niewielki, narożny prostokąt półprzejrzystego obrazu, posiada inne kluczowe cechy charakterystyczne dla pełnoprawnego terminalu Augmented Reality - jest zdolna np do rozpoznawania twarzy rozmówcy, i wygodnej transmisji obrazu oraz dźwięku. To ostatnie zyskało niedawno szansę na wykorzystanie w sytuacji ekstremalnej. Z artykułu:

Tim Pool od lat dokumentuje zamieszki w różnych częściach świata. Został ogłoszony Człowiekiem Roku 2011 przez prestiżowy magazyn "Time". Teraz prowadzi relację na żywo z niepokojów w Turcji. Uzbrojony jedynie w okulary Google i smartfon, Pool cytowany jest przez największe media świata.

Cały artykuł http://www.wykop.pl/ramka/1555115/czlowiek-w-google-glass-na-zywo-informuje-o-wydarzeniach-w-turcji/

Materiał, którego zastosowanie wyobrażałem sobie w projekcie dyplomowym - jako pokrycie bryły budynku w kształcie kuli, w celu stworzenia złudzenia jej obrotu :) Pokrywa się z pierwotnym wyobrażeniem w stopniu większym niż odnalezione i wskazane tymczasowo flare facade .